Paryż z dziećmi – Muzeum Historii Naturalnej, dzielnica Łacińska i Ogród Luksemburski.

Ostatni dzień w Paryżu przeznaczyliśmy na zwiedzanie dzielnicy Łacińskiej i atrakcji mieszczących się w jej granicach. Plany trochę pokrzyżowała nam pogoda i nie mam tu na myśli deszczu czy zimna. Wręcz przeciwnie z nieba lał się skwar, upał wykończył nas całkowicie i praktycznie ograniczył nas spacer po dzielnicy do minimum.

Muzeum Historii Naturalnej

 

           Zaczęliśmy od wizyty w muzeum, które jest wprost stworzone dla dzieci. Paryskie Muséum National d’Histoire Naturelle jest w moim przekonaniu wyjątkowe. To jedna z najstarszych tego typu placówek na świecie. Swoją działalność rozpoczęło pod koniec XVIII w. Głównym zadaniem muzeum od momentu powstania była działalność naukowa, ale wyobrażam sobie, że w XIX, czy nawet w pierwszej połowie XX wieku, wielką rolę odgrywała także działalność ekspozycyjna i popularyzatorska. Z biegiem lat straciło być może właśnie te ostatnie funkcje, bo przecież współcześnie wystarczy wybrać się do licznych ogrodów zoologicznych lub na wyprawę w stylu safari, aby móc dobrze poznać egzotyczne dla nas gatunki zwierząt. Nieograniczone możliwości Internetu dają nam w zasadzie kompletną wiedzę na temat budowy anatomicznej, nie tylko współczesnych nam gatunków, ale także choćby dinozaurów. Czy jest zatem sens prezentacji wypchanych zwierząt, czy szkieletów różnych stworzeń? Moim zdaniem, tak. Jest jednak pewien urok w tej staroświeckiej ekspozycji i widać, że muzeum nadal jest chętnie odwiedzane przez miłośników przyrody.

Całe muzeum to szereg ciekawych wydziałów, ogród botaniczny i ogród zoologiczny. Jak zwykle z braku czasu na zwiedzenie wszystkich interesujących nas miejsc, musieliśmy ograniczyć się do zaledwie dwóch jego części.

            Na początek udaliśmy się do Wielkiej Galerii Ewolucji. W bardzo reprezentacyjnym i dużym budynku na kliku piętrach mieści się tysiące okazów. Na parterze znajdują się szkielety największych ssaków naszej planety czyli wielorybów oraz ekspozycja zwierząt mórz i oceanów. Na kolejnych piętrach prezentowane są ssaki lądowe z imponującą ekspozycją zwierząt zamieszkujących afrykańską sawannę. Zobaczymy tu m.in. zarówno roślinożerców: słoń, żyrafy, zebry, antylopy, jak i drapieżniki: lwy, gepardy i hieny. Na samej górze znajdują się sale poświęcone gatunkom zagrożonym, lub całkowicie wymarłym jak przesympatyczny ptak Dodo. W niewielkiej sali jest również prezentowana historia życia pewnego żółwia. Kiki to samiec Wielkiego Żółwia z Seszeli, który dożył w paryskim ogrodzie zoologicznym, 146 lat i był jednym z nielicznych ( żyjących współcześnie ) przedstawicieli swojego gatunku. Trafił do Francji w 1923 roku i był mieszkańcem ogrodu zoologicznego do 2009 roku, kiedy to w wyniku infekcji, a nie ze względu na swój wiek, odszedł. Dziś Kiki ma drugie życie w muzeum. Na kartach w sali mu poświęconej, możemy zobaczyć jak zmienił się nasz świat w trakcie życia żółwia, poznać historię jego życia, a w centralnym miejscu znajduje się sam Kiki.

Koszt biletów wstępu jest różny w zależności od ilości galerii, które chcemy zobaczyć. Aktualne ceny sprawdzić można na stronie muzeum. Wizyta w tym miejscu, tego dnia, miała jeszcze jeden wielki plus, otóż cały budynek jest klimatyzowany. Dopiero po wyjściu, tak naprawdę dotarło do nas, że dalej będzie ciężko, zważywszy, że chcieliśmy jeszcze zwiedzić Zoo.

            W Paryżu mieszczą się dwa ogrody zoologiczne, my zdecydowaliśmy się na ten mniejszy, który jest częścią zwiedzanego przez nas muzeum. Ménagerie, le zoo du Jardin des Plantes jest najstarszym ogrodem zoologicznym świata. Założony został w 1794 roku i położony jest bezpośrednio obok ogrodu botanicznego, kolejnej części muzeum. Tej atrakcji nie planowaliśmy przed wyjazdem, ale wiem, że Marysia bardzo ucieszyła się z naszej decyzji, więc ruszyliśmy na spacer alejkami ogrodu. Niestety pogoda okazała się być nieznośna nie tylko dla ludzi, zwierzęta też nie miały chęci przebywać na wybiegach, więc wrażenia z pobytu raczej średnie. Po okazaniu biletów z wielkiej galerii dostaliśmy jakąś zniżkę, bodajże 2 Euro od osoby na zakup biletów, których ceny znajdziecie na stronie zoo . Po spacerku w zoo udaliśmy się do metra, aby przemieścić się w okolice serca dzielnicy Łacińskiej.

 Dzielnica Łacińska i Ogród Luksemburski.

 

Quartier Latin to dzielnica, która powstała wokół pierwszych szkół paryskich. Po Ile de la Cité, to najwcześniej zasiedlona część miasta. Kryje ona zabytki z przełomu II i III w., które są pamiątką po bytności rzymian w tym miejscu, a mianowicie ruiny term. Jest to również jedna z najbardziej urokliwych dzielnic miasta. Wąskie uliczki podzielone licznymi placykami, wypełnione nie tylko turystami, ale również , a może przede wszystkim studentami, tworzą bardzo ciekawy klimat. To tutaj mieści się słynna Sorbona, ale i Panteon – miejsce narodowej pamięci i pochówku wybitnych Francuzów.

 

      Nasz spacer zaczęliśmy od przypadkowo napotkanego targu z regionalnymi produktami spożywczymi z całej Francji. Ciężko było nam nie skusić się na jakieś pyszności. Wybraliśmy bardzo smaczną pastę z oliwek, pomidorów i wielu innych składników z Prowansji, do tego wspaniały wielki precel pełen ciekawych dodatków. Niestety bariera językowa spowodowała, że nie znamy dokładnego składu pasty, a szkoda. Idąc w stronę Jardin du Luxembourg zobaczyliśmy wspomniane powyżej: Sorbonę i Panteon, lecz palące słońce gnało nas do szybkiego schowania się w cieniu drzew. Zaopatrzeni w naleśniki, kupione w okolicy i specjały z targu, prosto po wejściu na teren ogrodu, dopadliśmy kawałek trawnika i posililiśmy się pysznie. Za chwilę zostaliśmy przegnani przez pana strażnika, którego praca kojarzyła nam się z mitycznym Syzyfem. Co tylko udało mu się przegnać towarzystwo z jednego trawnika i udał się w inna część ogrodu, już niesforni turyści i mieszkańcy dzielnicy, rozkładali się beztrosko na tych samych miejscach. Marysia jednak wystraszyła się „gwizdkowej” reprymendy i zmusiła nas, żebyśmy poszukali jednak wolnej ławeczki i zielonych krzesełek.

              Ogród Luksemburski jest chyba jednym z najpiękniejszych terenów zielonych Paryża. W centralnej części mieści się pałac, który obecnie stanowi siedzibę francuskiego Senatu. Przed nim znajduje się ośmioboczny staw, gdzie dzieci chętnie puszczają modele żaglówek. W alejkach ustawione są liczne posągi wpływowych kobiet Francji z królową Marią Medycejską na czele, która była właścicielką tego pałacu i ogrodu i to ona nadała mu kształt posiadłości z jej rodzinnej Florencji. 

           Michał zagłębił się w lekturze, Mariusz urządził sobie drzemkę, a Marysia z Mateuszem wybrali się ze mną na przechadzkę po ogrodzie. Pomoczyliśmy nogi w stawie, przyglądając się uroczym żaglówkom a potem zrobiliśmy sobie piękną sesję foto wśród posągów wielmożnych pań.

         To było bardzo miłe popołudnie. W drodze powrotnej znów zahaczyliśmy o ten regionalny targ i kupiliśmy słynne francuskie makaroniki w przeróżnych smakach i bajecznych kolorach. Tego dnia postanowiliśmy już nie biegać z wywieszonym językiem po peronach, więc w okolicach godziny dwudziestej wróciliśmy kolejką RER na kemping. Tam w restauracji zjedliśmy naszą ostatnią francuską kolację, zakończoną pysznym kremem brulee.

Niestety wszystko co dobre szybko się kończy i następnego dnia musieliśmy wracać do domu.